Review: It's a Wonderful Kingdom

Doel van het spel

Je moet het meest impressionante hertogdom hebben, en zo de meeste punten scoren op het einde van het spel.

Setup

Het spel maakt steeds gebruik van één van drie modules. Deze modules kunnen ervoor zorgen dat de setup lichtjes kan afwijken. It's a Wonderful Kingdom maakt steeds gebruik van grotendeels dezelfde elementen en deze zullen eerst besproken worden.

De setup wordt mooi geïllustreerd in het regelboek. Het speelbord wordt in het midden geplaatst. Kies je ervoor om te spelen met de bedreigingsmodule, dan mogen de acht onheilskaarten weer in de doos. Speel je met de adviseurmodule, dan mogen de schatkaarten weer in de doos - maar doen de 8 onheilskaarten mee, die je in een aparte stapel legt. De kaarten die in het spel moeten (afhankelijk van welke module), worden samen met de ontwikkelingskaarten (en/of schatkaarten) geschud.

De rondeteller wordt op 1 gezet (in het gebied van de blauwe speler), de grondstoffen - kubusjes - in het daarbij horende gebied, iedere speler krijgt twee valstrikfiches en er wordt gekozen met welke kant van het hertogdom (beide A, of beide B) gespeeld wordt.

Spelverloop

Het spel maakt steeds gebruik van één van drie modules. Deze modules kunnen ervoor zorgen dat het spelverloop kan afwijken. It's a Wonderful Kingdom maakt steeds gebruik van grotendeels dezelfde elementen en deze zullen eerst besproken worden.

Een spel duurt steeds vier rondes, en elke ronde bestaat uit drie fasen. We willen erop wijzen dat elke speler voor zich zijn hertogdom heeft liggen en drie virtuele gebieden, die later in het spel gevuld zullen raken.

Ontwerpfase

De ontwerpfase is een biedfase tussen de spelers die zal bepalen welke gebouwen beschikbaar zullen worden. Iedere speler krijgt 7 ontwikkelingskaarten en 1 onheilskaart (tenzij je met de bedreigingsmodule speelt). Daarna wordt er op elk biedveld een kaart open gelegd van de stapel ontwikkelingskaarten.

Hierna zal de eerste speler bieden. Hij kiest twee kaarten uit zijn hand en legt deze open in de biedvelden naar zijn keuze. Hij kan er ook voor kiezen om beide kaarten op één biedveld te leggen, of op beide velden één kaart. De tweede speler kiest alle kaarten van één biedveld, en doet nu hetzelfde met twee kaarten van zijn hand.

De gekozen kaarten komen in het ontwerpgebied van de speler terecht. De ontwerpfase eindigt wanneer de eerste speler voor de vierde keer mag kieren. De overgebleven kaarten worden uit het spel verwijderd.

In deze fase kan je er voor kiezen om de valstrikfiches te gebruiken. Hiermee mag je een kaart (of twee, want je hebt er twee) gedekt in de biedvelden plaatsen. Als deze kaart gekozen wordt, komt deze ook gedekt in het ontwerpgebied van de speler.

Planningsfase

In deze fase ga je beslissen wat je met de kaarten in je ontwerpgebied gaat doen. Je kiest welke kaarten je zal bouwen, deze komen dan in het bouwgebied en welke je zal recyclen. Hiermee krijg je de grondstof afgebeeld op de kaart. Deze grondstof plaats je ofwel onmiddellijk op een kaart in je bouwgebied, of plaats je op het transformatieveld in je hertogdom - 5 grondstoffen zorgen voor één rode grondstof die je voor sommige gebouwen nodig hebt, en je mag die ook gebruiken als joker.

• Het kan zijn dat er in deze fase ook gebouwen 'afgewerkt' worden, deze worden dan in je hertogdom geplaatst;
• Schatkaarten kan je enkel recyclen;
• Onheilskaarten moet je steeds in je hertogdom plaatsen - deze zijn op het einde van het spel '-4' punten.

Productiefase

• Je telt het aantal grondstoffen dat je zal produceren, per type. Hiervoor kijk je naar je hertogdom en alle gebouwde kaarten. De grondstoffen die je ontvangt staan onder de naam van het gebouw. De grondstoffen van de kaarten in aanbouw tellen niet mee.
• Degene die de meeste grondstoffen van een bepaald type produceert, krijgt de machtbonus. De volgorde staat op het speelbord aangegeven. Heb je bijvoorbeeld het meeste bouwmateriaal, dan krijg je de machtbonus voor dat type; heb je dit voor bevolking (paars), dan krijg je die voor dat type, enzovoort. Met die machtbonus kan de speler een soldaatfiche in zijn trainingsveld plaatsen of, als er daar al een fiche ligt, die nemen en op zijn hertogdomkaart leggen.
• De grondstoffen worden genomen en op de gebouwen in het bouwgebied geplaatst. Opgelet: eenmaal een blokje geplaatst is, mag je dit niet meer veranderen, en de grondstoffen kan je niet bijhouden voor een volgende ronde. Als je er nog zou over hebben, plaats je die in het transformatieveld om eventueel een rood blokje te krijgen; dit blokje mag je wel de volgende ronde gebruiken. Eens je vijf willekeurige grondstoffen (behalve soldaten) in dit veld legt, krijg je het rode blokje, de vijf andere blokjes gaan terug naar hun gebied op het spelbord. Let op: eens je blokjes in je transformatieveld plaatst, moeten deze daar ook blijven liggen - behalve in een specifiek geval wanneer je de queestemodule gebruikt.

Wanneer een gebouw afgewerkt is, plaats je dit in je hertogdom, leg je de grondstoffen terug op hun plaats en ontvang je de eventuele bouwpremie. Deze staat boven de naam van het gebouw.

Je kan ook een gebouw in aanmaak verwijderen, je krijgt hiervoor dan de recycleerbonus - dus niet alle blokjes die je reeds op de kaart zou geplaatst hebben.

Einde van het spel

Het spel eindigt na de vierde ronde en de punten worden dan geteld. Je telt eerst de directe overwinningspunten op - deze staan gewoon vermeld in een laurierkrans. Je telt de gecombineerde daarbij op - naast de laurierkrans staat een vermenigvuldigingssymbool en een type gebouw. Je vermenigvuldigt de waarde die vermeld staat met het aantal gebouwen van dat type dat in je hertogdom ligt. Uiteindelijk trek je de negatieve overwinningspunten - van bijvoorbeeld onheilskaarten - van deze score zodat je je totaal bekomt. Grondstoffen en kaarten in aanbouw zijn nooit punten waard.

Solo

It's a Wonderful Kingdom kan je ook solo spelen. Hiermee zal je in de voorbereiding de ontwikkelingskaarten en schatkaarten schudden en er acht van trekken. Je voegt dan vier onheilskaarten toe aan die stapel. Op die manier heb je een onheilsstapel van 12 kaarten. De rest van de ontwikkelings- en schatkaarten vormen een open stapel. De speler neemt niet de valstrikfiches, maar de spionfiches.

In de ontwerpfase worden er eerst twee kaarten van de ontwikkelingsstapel genomen en in een biedveld geplaatst. De speler kiest één van de twee biedvelden. Op het biedveld dat hij niet koos, plaatst hij een gedekte kaart van de onheilsstapel. Hij neemt dan twee kaarten van de ontwikkelingsstapel en legt ze in het lege biedveld. Na vier keer een gebied gekozen te hebben, stopt deze fase. De spionfiche kan je inzetten om een gedekte kaart om te draaien.

De speler mag ook één keer per ronde, nadat hij een biedveld heeft gekozen, twee ontwikkelingskaarten uit het veld verwijderen om de bovenste drie van de trekstapel te bekijken en er één uit te kiezen en aan het veld toe te voegen voor hij de kaarten eruit neemt.

De planningsfase blijft ongewijzigd. De speler krijgt de machtbonus enkel als hij minstens vijf grondstoffen van dat type produceert. Zo worden er vier rondes gespeeld; speel je met de A kant, dan moet je nog 15 van je totale score aftrekken. Daarna vergelijk je die met de tabel die bij de modules staan zodat je weet of je de gouden, zilveren, bronzen, of geen medaille wint.

De bedreigingsmodule

Gebruik je de bedreigingsmodule, dan moeten de onheilskaarten terug in de doos, en elke speler kiest één van de - vier - beschikbare sets: reuzenratten, ijsreuzen, schimmen of dieven.

Tijdens de ontwerpfase zal je in plaats van een onheilskaart één van de bedreigingskaarten op handen nemen.

In de planningsfase moeten de bedreigingskaarten zo goed mogelijk gevolgd worden. Na de productiefase kunnen de spelers de bedreiging trachten af te wenden door het aantal soldaten op te offeren, om de kaarten uit het bouwgebied te krijgen.

De adviseurmodule

Kies je voor deze module, dan heb je nog een extra gebied: het adviseurgebied. De adviseurkaarten worden geschud, elke speler trekt er twee en kiest er eentje om te houden. De andere gaat terug in de doos. De tien overgebleven kaarten vervangen de schatkaarten in het spel. Iedere speler krijgt ook twee soldaatfiches.

Als je een adviseur uit een biedveld kiest, leg je deze onmiddellijk in het adviseurgebied. Je ontvangt per adviseur ook een soldaatfiche. Van het ogenblik dat ze in het gebied liggen, zijn hun vaardigheden ook actief en kan je ze eenmaal per ronde gebruiken.

De queestemodule

Het spel biedt drie queesten aan, dubbelzijdig (2-speler of solo), acht voltooiingsfiches (vier in elke kleur) en twee spionfiches aan. Op elk bord staan vier queesten die je kan voltooien; je mag ze in willekeurige volgorde voltooien, maar je kan als speler alleen winnen als je de vierde zeker gedaan hebt. Dit is meestal de moeilijkste queeste. Wanneer je een queeste voltooit, moet je die in één keer betalen (dus niet 'opsparen'). Opmerking: hiervoor mag je wel blokjes gebruiken uit je transformatieveld en dat is een uitzondering op een voorgaande regel. Als dat gebeurd is, wordt er een voltooiingsfiche van de spelerskleur geplaatst om aan te tonen dat die queeste al gedaan is.

Materialen

De kaarten van het spel bevatten een mooie artwork en zijn van degelijke kwaliteit. De blokjes en het kartonnen materiaal is stevig en robuust genoeg. De insert is het enige 'vreemde' aan het materiaal. Het speelbord zou erop moeten liggen en veel plaats gaat verloren door de vorm. De gesleevde kaarten passen er hierdoor net in.

Conclusie

It's a Wonderful Kingdom heeft een hoop regels voor een twee-spelerspel en je kan er tegenop kijken om alles de eerste keer te lezen, en dan nog de modules te gebruiken. Doch, eens je aan het spelen bent, gaat het spelletje vrij vlot. Je moet er zeker je hersenen voor gebruiken als je de overwinning wil proeven en af en toe een mooi staaltje bluf presenteren in de biedfase. Het spel is, omwille van de verschillende modules, en de keuzes die je daarin nog kan maken, zeer herspeelbaar.

Overzicht